خطرات رابطه جنسی دهانی


 





 
مطالعات انجام شده حاکی از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بی خطر نیست، هم برای فاعل و هم برای مفعول امکان انتقال std وجود دارد.
std = sexually transmitted diseases = بیماریهای جنسی سرایتی
active partner = فاعل
receptive partner = مفعول
- چه بیماریهای جنسی (std) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟
شایعترین بیماری جنسی منتقله از طریق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (herpes simplex virus = hsv)
هرپس دو نوع کلی دارد: hsv-1 که منجر به دانه هایی در اطراف دهان می شود (تاول تبخالی) درحالیکه hsv-2 منجر به زخمهای تناسلی می گردد
- hpv که مخفف human papilloma virus است هم ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگیلهایی در اطراف و یا داخل دهان گردد.
مشخص شده است که گنوره (gonorrhea) از فرد آلوده در طی رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوی آن فرد به ناحیه تناسلی افراد بعدی منتقل شود. بدن بطور طبیعی در طی ۳ ماه میتواند باکتریهای گنوره در گلو را از بین ببرد ولی عفونت ناحیه تناسلی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.
امکان انتقال کلامیدیا (chlamydia) هم از طریق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ میدهد. کلامیدیا و گنوره منجر به زخم گلو می شوند (sore throat). خیلی از افراد ممکن است آلوده به این میکروب باشند ولی بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.
- سیفلیس (syphilis) هم در شرایط خاص امکان انتقال در طی رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتی است که دهان در تماس با زخم باز یا راش پوستی عفونی قرار گیرد
احتمال انتقال عفونتهای دستگاه گوارشی و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.
هپاتیت a ویروسی است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طی تماس دهانی-مقعدی امکان انتقال دارد.
هپاتیت b بطور کلی در خون است و تنها درصورتیکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خونی وجود داشته باشد منتقل می شود.
- آیا hiv از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟
انتقال hiv در طی رابطه جنسی دهانی برای هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (small risk) وجود دارد.
احتمال انتقال از فرد مفعول hiv مثبت به فاعل سالم در صورتی امکانپذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد.
پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند hiv) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.
بعلاوه امکان انتقال از مفعول hiv مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است دلیل آن هم این است که میزان hiv موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر در این حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد hiv مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتیت c هم از این طریق منتقل میگردد)
ریسک انتقال hiv از فرد آلوده از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر از ریسک آن در طی anal یا vaginal است
تعیین دقیق میزان ریسک انتقال hiv در نتیجه رابطه جنسی دهانی بسیار مشکل است چراکه اکثر افرادی که رابطه جنسی دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمی شود و فرمهای دیگر رابطه جنسی (آنال یا واژینال) را هم شامل می شود بنابراین تعیین اینکه انتقال hiv از طریق رابطه جنسی دهانی بوده یا فرمهای دیگر رابطه جنسی، بسیار مشکل است.
نهایتا اینکه عوامل متعددی ریسک انتقال hiv از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند منجمله زخمها و جراحات دهانی- خونریزی لثه-زخمهای تناسلی- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان دیگر بیماریهای جنسی

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با پنیس ( آلت تناسلی مردانه)
 

خطر بالقوه:
 

در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه آلودگی از طریق ترشحات پیش ازمنی و منی به دهان راه پیدا می کند.
برای شخصی که آلت وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دلیل آن که آلودگی مستقیماً از ترشحات دهان بوسیله خراش، بریدگی روی پنیس و همچنین از طریق منی با خون تماس پیدا می کند.

خطر مستند:
 

البته میزان خطر به مراتب بسیار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژینال است.
“ضمناً ویروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دریافت کننده انتقال پیدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مایع منی خارج نشده باشد.”

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)
 

خطر بالقوه:
 

در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه مایعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پیدا می کند. (این مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)
برای خانمی که عضو جنسی وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و یا دیواره واژن تماس پیدا کند.

خطر مستند:
 

میزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در این مورد نیز به مراتب بسیار کمتر از خطر انتقال ویروس از طریق تماس جنسی مقعدی و واژینال است. در هر صورت در چندین مورد گزارش شده از انتقال ویروس ازطریق دهان، بیشتر تماس دهانی با واژینال گزارش شده است.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با مقعد
 

خطر بالقوه:
 

در تحریک دهانی مقعد نیز به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه این عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضایعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و یا خراش در اطراف مقعد پدید می آید به داخل دهان راه پیدا می کند.
برای شریک جنسی که مقعد وی بوسیله دهان دیگری تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و با مقعد تماس پیدا کند.

خطر مستند:
 

مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسیله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.
کاستن خطر انتقال hiv در تماس دهانی
پزشکان مواردی را گزارش کرده اند که hiv از طریق تماس دهانی انتقال یافته است.
خطر آلودگی به hiv از طریق تماس دهانی را می توان با استفاده از کاندوم های لاتکس کاهش داد.
منبع:تبيان زنجان
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mohamadaminsh